Een onverbloemde fotografische blik op insecten en de steeds groter wordende impact van hoe wij omgaan met hun natuurlijke leefgebieden.
/art
Wat overblijft, wanneer er niets meer te verbergen valt.
Deze foto confronteert je met de scheidingslijn tussen leven en dood. Door een Europese Hoornaar vast te leggen, bewandelde ik die dunne lijn tussen precieze compositie en rauwe eerlijkheid. Ik koos ervoor de levenloze vorm van het insect niet te verhullen, maar deze juist te eren.
Het beeld omarmt verval, fragiliteit en de pure realiteit, waarbij de waarheid behouden blijft in plaats van verbloemd. Tijdens de bewerking heb ik mijn gedachten vastgelegd, de spanning tussen esthetische controle en emotionele integriteit. Ik wilde niet dat één enkel detail zou overheersen of, nog belangrijker, zou verdwijnen. Elke keuze was weloverwogen: om balans te brengen, de blik van de kijker vast te houden en de tijd net genoeg te vertragen voor reflectie. Er schuilt een diepe schoonheid in wat overblijft, zelfs wanneer dat wat overblijft niet meer is dan het omhulsel.
Meer dan gewoon een foto.
Cijfers, metingen en tijdsaanduidingen. Het zijn een aantal details die je laten zien hoeveel tijd en aandacht écht besteed werd om tot het uiteindelijke resultaat te komen.
- 01Bewerkingstijd00.00.00Dit is de totale tijd die ik in Photoshop besteed heb aan het bewerken en verfijnen van dit specifieke kunstwerk.
- 02Aantal foto’s0Het totaal aantal foto's dat gemaakt werden tijden de fotosessie.
- 03Pixel-shift beelden0Voor elk pixel-shift beeld heb ik met m’n Sony-camera 16 afzonderlijke opnamen gemaakt, waarbij de sensor stapsgewijs met één pixel verschoof bij elke opname. Dit proces combineert deze opnamen om een significant groter en gedetailleerder eindresultaat af te leveren.
- 04formaat insect3 CMEuropese Hoornaars zijn aanzienlijk groter dan de meeste wespen en bijen. Met een lengte van 26 tot 38 mm lang, zijn ze twee keer zo groot als een typische wesp.
- 05VindplaatsLuxemburgDe plek waar het insect gevonden werd.
Honderden kleine keuzes, nauwgezet aan elkaar geregen, vaak tot in de late uurtjes. En daarbovenop die uitdaging om m'n werkpoces met de wereld te delen.
In deze video vertel ik over het hele creatieve proces: waarom ik dit project ben gestart, de uitdagingen van het tonen van mijn workflow en hoe spannend het was elke stap op te nemen in plaats van alleen het perfecte eindresultaat te presenteren. De video werpt een eerlijke blik op de balans tussen transparantie en perfectionisme en wat het betekende om the work in progress vast te leggen dat tot het eindresultaat leidde.
Daarna volgt de versnelde versie: 72 uur, 6 minuten en 32 seconden aan beeldmateriaal, samengevat tot 14 minuten en 25 seconden. 300 keer sneller voor een ‘snelle’ blik op een meerdaagse marathon van focus en creatie.